Linux tar – tworzenie, dekompresja, aktualizacja, podgląd

Kilka słów wstępu o tar

Czym zatem jest program tar? To narzędzie o potężnych możliwościach, służące do tworzenia archiwów, kompresowania plików oraz zachowywania struktury katalogów. Jednakże, jego skuteczność nie ogranicza się jedynie do prostego spakowywania plików. tar umożliwia również manipulację strukturą archiwum, co czyni go niezastąpionym narzędziem dla administratorów systemów, programistów i każdego, kto pragnie efektywnie zarządzać plikami w środowisku Linux.

W tym artykule zapoznamy się z podstawami programu tar, dowiadując się, jak go używać do tworzenia archiwów, rozpakowywania plików oraz jakie dodatkowe opcje dostarcza, aby dostosować proces kompresji do naszych potrzeb. Gotowi na podróż po fascynującym świecie kompresji danych? Czas rozpocząć przygodę z tar!

Opis parametrów dla programu tar

1. -c, –create:
   Ten parametr jest używany do utworzenia nowego archiwum. Na przykład, tar -cf archiwum.tar plik1 plik2 stworzy archiwum o nazwie „archiwum.tar”, zawierające pliki „plik1” i „plik2”.
2. -x, –extract:
   Parametr ten jest używany do rozpakowywania plików z istniejącego archiwum. Przykładowo, tar -xf archiwum.tar rozpakuje zawartość archiwum o nazwie „archiwum.tar”.
3. –v, –verbose:
   Parametr ten powoduje, że tar działa w trybie verbose, wyświetlając szczegółowe informacje na temat wykonywanych operacji. Na przykład, tar -cvf archiwum.tar plik1 plik2 pokaże, jakie pliki są dodawane do archiwum.
4. -z, –gzip:
   Włącza kompresję gzip podczas tworzenia archiwum. Na przykład, tar -czf archiwum.tar.gz katalog utworzy skompresowane archiwum „archiwum.tar.gz” z plikami z katalogu „katalog”.
5. -j, –bzip2:
   Podobnie jak -z, ale używa algorytmu kompresji bzip2. Przykład: tar -cjf archiwum.tar.bz2 katalog utworzy archiwum „archiwum.tar.bz2” z plikami z katalogu „katalog”.
6. -t, –list:
   Wyświetla listę plików w archiwum bez ich rozpakowywania. Przykład: tar -tf archiwum.tar pokaże zawartość archiwum „archiwum.tar” bez wypakowywania plików.
7. -f, –file:
   Określa nazwę archiwum. Na przykład, tar -cf archiwum.tar plik1 plik2 utworzy archiwum o nazwie „archiwum.tar” zawierające pliki „plik1” i „plik2”.
8. -C, –directory:
   Określa katalog docelowy, do którego mają być wypakowywane pliki. Przykład: tar -xf archiwum.tar -C /sciezka/do/katalogu.

Kilka przykładów poleceń tar do różnych operacji:

Tworzenie Archiwum:

tar -cf archiwum.tar plik1 plik2 katalog

To polecenie tworzy archiwum o nazwie „archiwum.tar” zawierające pliki „plik1”, „plik2” oraz całą zawartość katalogu.

Dekompresja Archiwum:

tar -xf archiwum.tar

To polecenie rozpakowuje zawartość archiwum „archiwum.tar” w bieżącym katalogu.

Podgląd Zawartości Archiwum:

tar -tf archiwum.tar

To polecenie wyświetla listę plików zawartych w archiwum „archiwum.tar” bez ich rozpakowywania.

Dołączanie Nowego Pliku do Archiwum:

tar -rf archiwum.tar nowy_plik

To polecenie dodaje nowy_plik do istniejącego archiwum „archiwum.tar”.

Zaktualizowanie Archiwum Tylko Nowszymi Plikami:

tar -uf archiwum.tar plik3 plik4